Drogi pamiętniczku!
Nie pisałem kilka dni, bo żyłem w wielkim stresie i myśli moje rozbiegane nie mogły się zebrać nie tylko po to, by wyartykułować się na papierze, ale nawet tylko w tym celu, by wyrazić swą radość, że już sto dni ludzie rozumni nami rządzą.
Wszystko przez tego cholernego satelitę, który tak fruwa sobie bezpański i nie wiadomo, czy nie spadnie na mój domek zanim sztab kryzysowy zdąży zadzwonić i powiedzieć: „Hola, hola! Uciekajcie obywatelu! Imperialistyczny wynalazek szpiegowski zaraz bum w obejściu waszym niechybnie zrobi!"
Nic nie poradzę bowiem na to, że jakoś nie ufam kompetencjom ekipy cudaków w sprawach z czymkolwiek innym niż autopromocja związanych i satelita-widmo serce moje tak trwoży. Na szczęście dzisiaj udało mi się jakoś pozbierać i myśli w obszary teoretycznie spokojniejsze skierować.
Cóż to w kraju naszym twardą ręką konserwatywnych liberałów reformowanym się nie dzieje! Trybunał Stanu będą powoływać! Oczywiście w sprawie Antoniego Macierewicza, wroga podstawowego i sprawdzonego.
Miło jest patrzeć, jak zgodnie z powiedzeniem „zgoda buduje, niezgoda rujnuje" elity nasze polityczne - od LiD poprzez PSL po PO - zgodnie oburzenie święte na działania Szefa Kontrwywiadu Wojskowego kierują. Wprawdzie niespecjalnie można go przed Trybunałem Stanu postawić, ale przecież liczą się intencje i wspaniale widzieć, że patrioci z lewa do prawa wspólnym celem połączeni odrzucają precz wszelkie waśnie, spory i jak jeden mąż ojczyznę przed złym Antonim chcą chronić.
Bo że złym jest on człowiekiem nie ulega najmniejszej wątpliwości - wystarczy spojrzeć na te oczy czujne, co zamiast miłością się przepełnić i jeżeli już nie wzorem Beaty Sawickiej łzami broczyć, to chociaż romantycznie się rozbiec, podejrzliwie tylko otoczenie lustrują. Przyznacie, że każdy by się zdenerwował.
Co dopiero elity nasze, które tyle serca i troski wkładają w to, by miłość między Polakami zapanowała. Nie oszukujmy się - Macierewicz po prostu do koncepcji wirtualnego parku tematycznego „Irlandia Zwei" nie pasuje i powinno być nam przykro, że sam tego nie widzi i jątrzy, judzi, raporty nie na temat przygotowuje.
Och, gdyby sam odszedł, albo chociaż z Michałem Bonim, któremu sam premier przecież zaufał, swoje kroki konsultował. Ale on nic.
Nie dziwmy się więc, że wcale nie stojący po tej samej stronie co ZOMO, identycznie jak Amerykanie satelitę szpiegowskiego, odstrzelić chcą zgodnie pana Antoniego. Chyba, że ten wreszcie zrozumie, że w życiu najważniejsza jest nie władza, lecz miłość, a Polacy uwierzyli w jasną stronę życia i sam się zneutralizuje. Nawet wtedy niech jednak na cuda nie liczy, bo nie jest z właściwej opcji, by zasłużyć na miano beatyfikowanego.
